Chciałam publicznie przeprosić Janusza Korwina-Mikke (mam nadzieję, że poprawnie napisałam nazwisko) za garść niedojrzałych i prowokacyjnych dość ostrych słów na jego temat. Dobrze, że to tylko słowa, choć mówi się czasem, że "tylko słowa i aż słowa", zależnie od sytuacji, od źródeł informacji a także od paradygmatu słowa mogą kształtować się różnie i w różny sposób oddziaływać.
Dlaczego przepraszam?
Ostatniej soboty miałam okazję spotkać się z JKM osobiście i więcej, rozmawiać z nim twarzą w twarz o zjednoczeniu UPRu będącego podobnież w rozsypce. Choć czas ponaglał i nie zdążyliśmy poruszyć paru tematów dowiedziałam się o rzeczach, o których chciałam się dowiedzieć - że UPR się odradza, że przestaje istnieć podział na 'witczakowców' i 'korwinowców', i że możliwa jest współpraca. Tylko o to mi chodziło, Panie Prezesie.
Jednocześnie pragnę przyznać iż partia, w której dostrzegam coraz to większą siłę rozbudziła we mnie nowe nadzieje i deklaruję dołożenie wszelkich starań by UPR pozostało UPRem i by było to UPR ww. obu Panów, razem. W celu realizacji tych zamierzeń, które zdaje się, że chcą realizować jedynie trzy osoby tu wymienione, będę poszerzać swoją wiedzę, by coraz rzadziej dochodziło do pomyłek rzeczowych, jak również będę poszerzać swój zakres władzy, na razie władzy lokalnej.
Jako, że chcę być poważnym politykiem, na początku, dosłownie na progu swej kariery pragnę postępować właściwie i pragmatycznie.
Nie skasuję jednocześnie moich tekstów i wypowiedzi z Internetu obrażających osobę JKM, gdyż poniektóre z tych słów były wynikiem zaistniałej, niejasnej sytuacji oraz złych filtrów percepcyjnych choć większość z tych zdań jest zwyczajnie omylna. Mimo to zostawię je tam gdzie są, jako dowód na moją konsekwencję, otwartość i pamiętliwość, również wobec własnej osoby.
Anna Gil
